Tym razem nasze wędrówki zaprowadziły nas do hrabstwa Surrey w Anglii... Stary wodny młyn, z czerwonej cegły, z szarozieloną stolarką, z dużym spiętrzeniem wodnym, kładką nad wodą, pnącymi różami, starymi drewnianymi łódkami... Cóż to absolutne uosobienie romantycznego, wiejskiego, angielskiego domostwa... Świat Zofii z najwyższą przyjemnością rezydowałby w tym miejscu... taki zakątek to coś dla nas i dla roślinności... być może dla komarów też, ale nic by nam to nie przeszkadzało...

Fot. http://jjlocations.com/locations_detail.php?l_id=2116

Właściwie cały czas jesteśmy w drodze... nawet siedząc spokojnie na kanapie wędrujemy w czasie... nic się nie zatrzymuje, tylko nie wiadomo do końca czy posuwa się liniowo, czy meandruje, rozdziela się... czy istnieją boczne ścieżki czasu?... Stare drogi... ile myśli nimi podążało, czy coś po myślach ludzi z dawnych lat zostaje w pamięci drogi, ścieżki, zaułka, bramy?...

Fot. https://pl.pinterest.com/, http://as-cosy-as-can-be.tumblr.com/, http://www.werandacountry.pl/, Zbigniew Ballner, Świat Zofii

Im bliżej wiosny tym bardziej ciągnie nas w świat... gdzieś do szerokich przestrzeni, łąk, pól, starych domostw... I tak trafiamy ponownie do północnej Francji, coś strasznie męczą nas kamienne domy zanurzone w bogatej zieleni... Ten dom, malowniczy, częściowo kamienny, obrośnięty winoroślą, położony na łagodnie pagórkowatym terenie, z bardzo atrakcyjnymi zabudowaniami gospodarczymi... wnętrze też takie jakie lubimy z belkowaniem na suficie i wyeksponowanym rysunkiem kamieni na ścianach... W myślach znów się tam wprowadzamy, oswajamy przestrzeń... to jest niewątpliwie objaw jakiejś choroby... DOMOLUBIZMU chyba...

Fot. http://www.patrice-besse.co.uk/